serendipiteit (+/- gelukkig toeval), naar serendip, een land uit een perzisch sprookje
over 3 prinsen
“always making discoveries, by accidents and sagacity, of things they were not in quest of”
het was een gelukkig toeval dat ik de academie binnenliep zo’n 10 à 11 jaar geleden, en Teresa me
aan het werk zette.
en toeval is nog altijd wat me drijft en gelukkig maakt: de vlek die een dier wordt, een monster,
een figuur, of gewoon een interessante vorm blijft.
ik leerde werken vanuit het materiaal (bister, aquarel, vondsten…) en dat niet het resultaat
primeert maar het proces, het experiment, het doen zelf, en de flow die daaruit volgt.
wat zo deels intuïtief, deels beredeneerd tot stand komt is volgens mijn leraren fragiel en
verstild, organisch en onaf, soms poëtisch of licht humoristisch, en altijd persoonlijk en het
gevolg van “vinden wat ik niet zoek”.